تلاشی اگه هست باید معطوف شه به پیدا کردن بیهوده‌ترین‌ها و بی‌اثرترین‌ها

چیزهایی که به درد کاری نمی‌خورن، انعکاسشون تو بودنشونه و بس

زباله‌ها …

راه نجات و رهایی تو توسل خالصانه به زباله‌هاست .

لای چرخدنده‌های تیز و بی‌رحمی گیر کردم و خلاصی ندارم. تا میام با زور پنجه‌هام خودمو بکشم بیرون شرایط جوری می‌شه که بیشتر فرو می‌رم و جویده می‌شم.

دارم با تموم وجود تلاش می‌کنم برا رهایی ولی در عین حال می‌دونم تموم زندگیم تو شرایطی متعالی‌تر ازینی که الان هستم، نبودم . تعالی داره با آرواره‌های مقدسش استخونامو خرد می‌کنه.

آخرین دست رو که می‌زنیم و آخرین ورق‌ها رو که جمع می‌کنیم پامی‌شم با خاطر جمع چوب‌دستی رو بالای دستم می‌گردونم و “هی” می‌کشم تا گله‌ی خوب‌چریده و پروار ِ غم هدایت بشن سمت آغل و بعد دوتا قرص سرماخوردگی بزرگسالان رو باهم می‌رم بالا و طاقباز دراز می‌کشم رو تخت

به خودم تو قالب‌های مختلف فکر می‌کنم. هر قالبی که عوض می‌شه کلاژ می‌کنمش تو تصویری که دارم و می‌سنجم.

الان که زیردندونای این لامصب رفتم و قاطی بزاق و بخار دهنش دارم می‌گردم تا ببینم کی قورتم می‌ده یا که اگه خوش‌شانس باشم تف‌ام کنه و برگردونتم به دامان عزیزان، فقط باید کاری کنم که دردش کم شه

یه روز دیگه کم شد از نود روز محکومیت

باز فردا منم و چوب‌دست و گله‌ی غم